خشک کردن تنباکو

 

تنباکو گیاهی بسیار مقاوم است که گرمای زیاد برای آن مفید و رطوبت زیاد برای آن مضر است، درواقع اگر این گیاه بیش از حد نیاز مرطوب شود احتمالاً ضعیف و نازک خواهد شد. بعد از رشد کامل گیاه تنباکو، برگ‌های کاملاً رشدیافته از ساقه جدا می‌شوند. سپس یک شکاف کوچکی در نزدیکی پایۀ برگ‌های برداشت‌شده ایجاد می‌شود تا بتوان رشته‌ای را از آن عبور داد و برگ‌ها را آویزان کرد تا خشک شوند.

خشک کردن (Drying) و پختن (Curing) برگ‌های تنباکو در محیطی بسیار کنترل‌شده انجام می‌شود. درواقع در این فرایند برگ‌ها به حال خود رها نمی‌شوند تا خشک شوند، بلکه به طور مداوم مورد بررسی قرار می‌گیرند تا در بهترین نقطه خشکی قرار بگیرند. هدف اصلی از پختن برگ‌ها جدا شدن کلروفیل از آن‌ها و رسیدن به بهترین طعم است. این فرایند می‌تواند از حدود دو هفته تا دو ماه طول بکشد. در این فرایند برگ‌های تنباکو ۸۰ درصد از آب خود را از دست می‌دهند.

به محض شروع پخت، ترکیب شیمیایی برگ‌های تنباکو تغییر می‌کند. تخریب تدریجی کلروفیل باعث تجزیة قند، پروتئین، نشاسته و نیکوتین موجود در تنباکو می‌شود. برگ‌ها در این فرایند تغییر رنگ‌ نیز می‌دهد و از سبز به زرد و سپس به قهوه‌ای تبدیل می‌شوند.

 

روش‌های پخت تنباکو

چهار روش اصلی برای پخت تنباکو وجود دارد. انتخاب هریک از این روش‌ها بسته به مورد استفاده و منطقه‌ای دارد که تنباکو در آن کشت می‌شود.

 

خشک شدن تنباکو با هوا

پخت با هوا یک فرایند خشک کردن طبیعی است که در آن برگ‌ها آویزان شده و به طور طبیعی خشک می‌شوند. این روش معمولاً در انبارهایی چوبی که سقفی از جنس نخل دارد انجام می‌شود تا برگ‌ها در مقابل نور مستقیم خورشید نباشند. برای اطمینان از اینکه برگ‌ها کاملاً به صورت یکنواختی خشک شوند، مسئولان باید دائماً درحال بررسی وضعیت برگ‌ها باشند.

تغییرات اقلیمی و بلاهای آب‌وهوایی در سال‌های گذشته باعث شده تا تولیدکنندگان تنباکو دربارۀ این روش سنتی تجدیدنظر کنند. اکنون این روش بیشتر در سوله‌هایی با سقف‌های فلزی و توسط خشک‌کن‌های مدرن انجام می‌گیرد.

 

خشک‌ شدن تنباکو با آفتاب

این روش عموماً در کشورهای آسیایی و مدیترانه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. همان طور که از نام آن نیز پیداست، این روش شامل قرار دادن برگ‌های تنباکو در فضای باز و زیر نور مستقیم خورشید است. برگ‌های خشک‌شده با این روش معمولاً رنگی زرد-نارنجی و طعمی نسبتاً تند دارند.

 

خشک شدن تنباکو با حرارت مستقیم

این روش شامل قرار دادن برگ‌های تنباکو در معرض دود است. در این روش هم برگ‌ها در سوله‌های بزرگ آویزان می‌شوند، اما این سوله ‌ها دارای دیواره‌های کیپ و بسته هستند تا قرار گرفتن برگ‌ها در معرض دود را به حداکثر برسانند. برگ‌های خشک‌شده با این روش نیکوتین بالا و طعم تندی دارند. این برگ‌ها معمولاً به‌ عنوان طعم‌دهندة مکمل به توتون‌های سیگار یا پیپ اضافه می‌شوند.

 

خشک شدن تنباکو با حرارت غیرمستقیم

این روش شامل قرار دادن برگ‌ها در معرض منبع گرما (هوای گرم، دود یا بخار) به طور غیرمستقیم است. در این روش برگ‌ها در انبارهایی مجهز به لوله‌ها یا مجاری منتقل‌کنندة گرما نگهداری می‌شوند. رنگ برگ‌های تنباکوی خشک‌شده با این روش زرد مایل به طلایی‌ست و سطح نیکوتین این برگ‌ها نیز بین کم تا متوسط است. امروزه این انبارها از تکنولوژی‌های پیچیده‌ای استفاده می‌کنند که امکان کنترل دما و رطوبت را نیز فراهم می‌کنند.

 

 

 

منابع:

https://natifs.org/blog/drying-tobacco/

https://la-casa-del-habano-nyon.com/en/tout-savoir-sur-les-methodes-de-sechage-du-tabac/